ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2018
Απάνω μεριά
Αναζητώντας τον γεωλογικό θησαυρό της Σύρου
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων τα ΚουΚλουβάχατα
πραγματοποίησαν ένα δρώμενο και συμμετείχαν
στην εικαστική έκθεση Genius loci - Το πνεύμα του τόπου
Τον
τόπο αυτόν,
ετούτη τη μεριά
Όντα
παράξενα τον κατοικούν
Αν
έχετε ακουστά...
Περιπλανώνται
αδιάκοπα στις ερημιές
Σε
αρχαία κάστρα, φρύγανα, χαράγματα,
σπηλιές
Κάποια,
στέκονται ασάλευτα· παρατηρούν
Τη
θάλασσα αφουγκράζονται
Μοσχοβολούν
θυμάρι· φασκόμηλο μασούν
Τον
τόπο αυτόν,
θρέμμα ωκεανού και γης, πέτρας γλαυκής
Καλά
γνωρίζουν
Σαν
κατεβαίνει ο βοριάς
Κρυμμένα
μες στις ρεματιές, στα σχίνα, στις
ξερολιθιές
Λόγια
μας ψιθυρίζουν
Άκρο
του τόπου
Μαύρο
Πουντί, Άσπρο Πουντί, Διαπόρι
Δεν
τα ορίζει
Ορμά
στο κύμα ο γκρεμός
Γέρνει
στο χώμα ο ουρανός
Πέρα
το πέλαγος, γνέφει αλμύρα
- - - - - - - - - -
φτιάχνω μια νέα ιστορία
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου,
η Ροζαλία είναι καλεσμένη στη δημοτική βιβλιοθήκη,
σε μια αφήγηση παραμυθιού.
Πρωί-πρωί, πρέπει να είναι εκεί.
Την πήρε ο ύπνος όμως, χάλασε και το ξυπνητήρι....
Πού να σας τα λέω. Όλα πήγαν στραβά!
Όλα, εκτός απο τον ήλιο.
Αυτός βγήκε κανονικά στην ώρα του!
Όπως κάθε πρωί,
μια ηλιαχτίδα τρύπωσε μεσα απ' τις γρίλιες
και χτύπησε τη Ροζαλία κατακούτελα.
Πετάχτηκε μεμιάς απ' το κρεβάτι της,
ντύθηκε όπως-όπως
κι έφυγε πιλάλα για τη βιβλιοθήκη....
Έφτασε, λαχανιασμένη
και βρήκε τα παιδιά να ξεφυλλίζουν βιβλία.
-Αχ! Ροζαλία, άργησες. Το παραμύθι έχει τελειώσει!
Με τόσα βιβλία όμως τριγύρω της, η Ροζαλία δεν το βάζει κάτω.
Μαζί με τα παιδιά, θέλει κι εκείνη να μάθει
τί θησαυρούς κρύβει το καθένα!
Ζει χίλιες ζωές......
Πότε σε κάστρα και αυλές,
Πότε σε καλύβες και σκοτεινές σπηλιές...
Στα βάθη του ωκεανού και στη φωλιά ενός πουλιού...
Σε δάση, σε βουνά, σε ερήμους και μέρη εξωτικά...
Μια φορά κι έναν καιρό...
- - - - - - - - - -
ΙΟΥΝΙΟΣ 2010
ο Μελέτης κινδυνεύει
Τα ΚουΚλουβάχατα παρουσιάζουν ένα δρώμενο
με σκοπό
την επαναλειτουργία
την επαναλειτουργία
της παιδικής και εφηβικής βιβλιοθήκης Ερμούπολης
Μη φοβάστε, δεν τρώει βιβλία. Χορταίνει μόνο που τα διαβάζει.
Εδώ και 827 χρόνια,
από τότε που γεννήθηκε δηλαδή, ζει μέσα στις βιβλιοθήκες.
Προτιμά συνήθως τις παιδικές,
μιας και έχει αδυναμία στα παραμύθια!
Θα τον δείτε να σουλατσάρει ανάμεσα στους διαδρόμους,
ν’ αρπάζει ένα-ένα τα βιβλία από τα ράφια
κι ύστερα να κάθεται σε μια ήσυχη γωνιά για να τα απολαύσει.
Φροντίζει πάντοτε να υπάρχει αρκετός χώρος στο στομάχι του
και ξεκινά την περιπλάνησή του
χαϊδεύοντας απαλά το εξώφυλλο.
Στη συνέχεια γουρλώνει καλά-καλά τα μάτια
και γεύεται μια-μια τις λέξεις, ξεκινώντας πάντοτε από τον τίτλο.
Καθώς η ματιά του γλιστρά μέσα στην ιστορία,
τις καταπίνει χωρίς βιασύνη και χαμογελά από ευχαρίστηση.
Έκτος απ’ τα ταξίδια που κάνει με το νου, γυρνώντας τις σελίδες,
συχνά-πυκνά μεταναστεύει από βιβλιοθήκη σε βιβλιοθήκη,
σ’ όλες τις χώρες του κόσμου!
Χτες βράδυ, αργά, έφτασε στην Ερμούπολη.
Όπως ήταν φυσικό, πήρε αμέσως το δρόμο που οδηγεί…
Που αλλού;Στην παιδική βιβλιοθήκη.
Με βήμα γοργό, σε 2 λεπτά βρέθηκε απέξω.
Έπρεπε τώρα να κάνει υπομονή μέχρι να ξημερώσει.
Διάβασε ένα παραμύθι, κι ακόμα ένα και κατάκοπος καθώς ήταν
από το μακρινό του ταξίδι, δεν άργησε να τον πάρει ο ύπνος.
Με το πρώτο φως της μέρας άνοιξε το ένα του μάτι, ύστερα τ’ άλλο, τεντώθηκε και περίμενε.
Χασμουρήθηκε 2-3 φορές και… περίμενε…
Διάβασε την πρωινή του εφημερίδα και… περίμενε…
Έφτασε μεσημέρι και ακόμα περίμενε…
Οι ώρες περνούσαν και αυτός…. περίμενε. Απ’ έξω. Υπομονετικά.
Κόντευε να νυχτώσει και τίποτα!
Κι όσο έβλεπε την πόρτα κλειστή… αναρωτιόταν:
«Μα καλά, έχουν τα βιβλία για διακοσμητικά;
Φυλακισμένα, μακριά από χέρια παιδικά;;;»
Ξαφνικά άρχισε να νιώθει μια ζαλάδα. Ήθελε να διαβάσει!
Μα τι μαρτύριο ήταν αυτό!
Πίσω από τα τζάμια στέκονταν βιβλία στην αράδα.
Έκανε μια προσπάθεια να μπει απ’ τη χαραμάδα… άδικος κόπος!
«Αχ! να μπορούσα να τα φτάσω.
Να τα ξεφύλλιζα, την πείνα να δαμάσω!»
Καθώς περνούσε η ώρα άρχισε να χλομιάζει.
Κάτι δεν πήγαινε καλά σε τούτη εδώ την πόλη!
Ρώτησε κι αυτό που έμαθε δεν του άρεσε καθόλου!
Στην αρχή βέβαια, έβαλε τα γέλια, δεν πίστευε στ’ αυτιά του,
έπειτα όμως τον πήραν τα κλάματα.
Θύμωσε, φώναξε, σκέφτηκε ώρα πολύ και είπε:
ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ .ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΕΔΩ.
ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΘΕΛΩ ΑΝΟΙΧΤΗ ΝΑ ΔΩ!
Αυτά είπε και επειδή τον ξέρω καλά σας λέω πως τα εννοεί.
Όμως έτσι νηστικός όπως είναι φοβάμαι πως δεν θα αντέξει.
Ελάτε να τον ταΐσουμε γράμματα, λέξεις, ιστορίες…
και να φωνάξουμε όλοι μαζί: ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΝΟΙΧΤΗ!
ΙΟΥΛΙΟΣ 2010
Ακούσατε, ακούσατεεε.......
Τί θα πει, δεν ακούσατε!
Ελάτε πιο κοντά για να μη χρειάζεται να ξελαρυγγιάζομαι!
Που λέτε λοιπόν τα νέα έχουν ως εξής…
...Χτες το απόγευμα, λίγο μετά τις 7, μπροστά απ’ την πόρτα της παιδικής βιβλιοθήκης,
έκαναν την εμφάνισή τους, αλήθεια σας λέω,
κάθε λογής χρώματος, μεγέθους και ιδιοσυγκρασίας, ψάρια,
μέχρι και ένας καρχαρίας!
Κι αν με ρωτάτε πως ‘φτασαν ως εδώ... ένα πράγμα θα σας πω:
τα παιδιά μπορούν και κάνουν τα αδύνατα, δυνατά!
Τι δουλειά έχουν όμως τα πλάσματα αυτά έξω απ’ τα νερά τους;
Ήρθαν να κάνουν παρέα στο Μελέτη και να του πουν
ιστορίες του βυθού και της θάλασσας.
ιστορίες του βυθού και της θάλασσας.
Εμ, τόσο καιρό ο καημένος, πιστός, πάντα,
στην υπόσχεση που έδωσε,
στην υπόσχεση που έδωσε,
δεν το’ χει κουνήσει ρούπι απ’ τη θέση του.
Τώρα, μπορεί πια να νιώσει κι αυτός τι θα πει… καλοκαίρι!
Μπράβο σε όλους τους μικρούς ψαράδες-ζωγράφους
που με τα χρώματα τους
γέμισαν θάλασσα την είσοδο της βιβλιοθήκης τους!
Πέρασε κιόλας ένας μήνας από τη μέρα που ο Μελέτης Διαβαστερός, έφτασε στην Ερμούπολη!
Μπορεί να βρήκε την πόρτα της παιδικής βιβλιοθήκης κλειστή,
βρήκε όμως ανοιχτή την αγκαλιά των παιδιών.
Έκανε πολλούς φίλους και άκουσε συναρπαστικές ιστορίες.
Οι Παρασκευιάτικες απογευματινές συναντήσεις έγιναν γι’ αυτόν, ανάσα ζωής.
Εκείνες τις μέρες, το βλέμμα του αναζητά ανήσυχα μια συγκεκριμένη φιγούρα.
Τη φιγούρα μιας γυναίκας. Θα τη δει να ξεπροβάλλει, στο βάθος της μεγάλης πλατείας,
κουβαλώντας στα χέρια της………. βιβλία!!!
και καθώς τον πλησιάζει, ησυχάζει. Ξέρει τι θα συμβεί και περιμένει…
Περιμένει τη στιγμή που θα καθίσει δίπλα του, περιτριγυρισμένη από ένα σωρό φατσούλες να την κοιτούν, καρτερώντας, όπως κι αυτός…. παραμύθι ν’ ακουστεί.
Θα αλλάξουν ματιές και την ίδια, πάντα, σκέψη και ευχή… μια Παρασκευή να τους ξαφνιάσει και τα βήματά της να την οδηγήσουν λίγο πιο πέρα… όχι μακριά, μέσα στον γνώριμο και αγαπημένο χώρο εργασίας της. Αυτόν της βιβλιοθήκης, αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα πίσω της, για τα παιδιά και τον Μελέτη.
Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, ο Μελέτης σκέφτηκε να ετοιμάσει μια μικρή έκπληξη για τους μικρούς του φίλους, για να παίξει μαζί τους και για να ξεμουδιάσει λιγάκι…
Μέσα σε λίγα λεπτά όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει το…
κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού!!!
κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού!!!
Θησαυρός; Τι άλλο, από τον χάρτη, που θα μας οδηγούσε σε χώρες μακρινές…
Αφού βρέθηκε η λύση του αινίγματος, έγινε αποκρυπτογράφηση της μυστικής λέξης και συνδέθηκαν τα 4 στοιχεία μεταξύ τους....ο θησαυρός εντοπίστηκε. Ο χάρτης, με πανηγυρική πομπή ήρθε και στήθηκε μπροστά από τη βιβλιοθήκη. Εκεί, οι μικροί ταξιδευτές έστησαν… καρνάγιο και σαν ετοιμάστηκαν τα σκαριά τους ταξίδεψαν από χώρα σε χώρα, από παραμύθι σε παραμύθι.
- - - - - - - - - -
